ΤΗ ΙΑ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

 

Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Αντίπα, Επισκόπου Περγάμου.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

 

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

 

Ήχος β'

Ότε, εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Χάριν, απαντλήσας δαψιλώς, γνώσεως Χριστού Ιεράρχα, εξ ακενώτου πηγής, τού Επιστηθίου τε καί θείου Κήρυκος, ταύτης πάσι μετέδωκας, ανθρώποις αφθόνως, δρόμον ισαπόστολον ανύων Όσιε, όθεν, σύν αυτώ παρρησίαν, έχων πρός Θεόν υπέρ πάντων, τών σέ ευφημούντων καθικέτευε.

 

Βίον, διανύσας ευκλεή, καί τών αρετών συναθροίσας, τόν πλούτον Όσιε, πλήρης δι' αθλήσεως, καλών πρός Κύριον, ώς ο πρίν εξεδήμησας, Αβραάμ Αντίπα, όθεν καί τής κρείττονος δόξης ηξίωσαι, χαίρων, τού Χριστού συν τοίς μύσταις, καί υπέρ ημών ικετεύων, τών πιστώς τιμώντων σου τήν άθλησιν.

 

Έχων, εξ αφθόνων δωρεών, σύ τού Παρακλήτου τήν χάριν, τήν τών ιάσεων, πάθη τά τού σώματος, καί τών ψυχών ημών, επισκέψει σου ίασαι, οδύνας κοιμίζων, πόνους παύων άπαντας, καί εκλυτρούμενος, πάντας συμφορών καί κινδύνων, τούς τήν σήν Αντίπα τιμώντας μνήμην, καί δοξάζοντας τόν Κύριον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Έχεις, συμπαθείας οικτιρμούς, έχεις ευσπλαγχνίας αβύσσους, θεοχαρίτωτε, τούτοις μου συγκάλυψον τά αμαρτήματα, καί απόπλυνον άπαντα, τόν ρύπον Παρθένε, εξ απροσεξίας μου τόν προσγινόμενον, όπως, από βλάβης παντοίας, Δέσποινα σωθείς μεγαλύνω, τό σόν εις αιώνας θείον όνομα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ότε, προσηλώθης τώ Σταυρώ, άκακος αμνός ώσπερ Σώτερ, καί εκεντήθης πλευράν, ήλιος εσκότασε, καί γή ετρόμαξε, καί αι πέτραι εσχίσθησαν, ναού δέ ερράγη, θείον καταπέτασμα από τού φόβoυ σου, όθεν, η τεκούσά σε Μήτηρ, θρήνοις κοπτομένη εβόα, Δόξα τή αφάτω ευσπλαγχνία σου.

 

Καί απόλυσις

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

 

Οι Κανόνες, ως σύνηθες, καί τού Αγίου ο Κανών, ού η, Ακροστιχίς.

 

Τόν φαιδρόν εν Μάρτυσιν Αντίπαν σέβω.

Ποίημα Iωσήφ.

 

Ωδή α'  Ήχος δ'  Ο Ειρμός

«Θαλάσσης, τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο».

 

Τώ φέγγει, τής τρισηλίου χάριτος, καταλαμπόμενος, τούς τήν φαιδράν σου ταύτην εορτήν, εκτελούντας καταύγασον, τής τών παθών λυτρούμενος, Μάρτυς Αντίπα αμαυρώσεως.

 

Ο Λόγος ο τού Θεού σου Πάνσοφε, μάρτυρα γνήσιον τών εαυτού ανέδειξε παθών, τήν δυσσέβειαν τρέποντα, καί τών δαιμόνων άπασαν, τήν πονηρίαν αφανίζοντα.

 

Νομίμως, τό Ιερόν σου ποίμνιον, όντως εποίμανας, καί επί χλόην Πάτερ τών Χριστού, διδαγμάτων εξέθρεψας, νύν δ' εποπτεύεις άνωθεν, στέφει Μαρτύρων κλεϊζόμενος.

Θεοτοκίον

Φωτός σου, ταίς αστραπαίς καταύγασον, Κόρη πανάμωμε, τήν εν νυκτί παθών καί συμφορών, συσχεθείσαν καρδίαν μου, δικαιοσύνης Ήλιον, πάσιν αρρήτως ανατείλασα.

 

Ωδή γ'  Ο Ειρμός

«Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα, Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα».

 

Ανέβλυσας ποταμούς, διδασκαλίας τούς πιστούς άρδοντας, καί θολερά νάματα, τής πολυθεϊας ξηραίνοντας.

 

Ισχύϊ δυναμωθείς, τού τήν ασθένειαν ημών άραντος, δαιμονικήν έθραυσας, Ένδοξε ισχύν δι' αθλήσεως.

 

Δαιμόνων τούς λατρευτάς, σέβειν Θεόν αληθινόν έπεισας, σάρκα θνητήν Όσιε, πλούτω ευσπλαγχνίας φορέσαντα.

Θεοτοκίον

Ρυόμενον τούς βροτούς, αιχμαλωσίας τού εχθρού Άχραντε, τόν Λυτρωτήν τέτοκας, όθεν ευσεβώς σέ δοξάζομεν.

 

Κάθισμα  Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Θείοις άνθραξι, θείας αγάπης, αναπτόμενος, μάρτυς, Αντίπα, τής αθεϊας τήν φλόγα κατέσβεσας, καί πυρωθέντι βληθείς χαλκουργήματι, πρός τό ανέσπερον φώς εξεδήμησας, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Θεοτοκίον

Παραμύθιον, τών θλιβομένων, ιλαστήριον, αμαρτανόντων, σύ ανεδείχθης Μητροπάρθενε Δέσποινα, τήν γάρ βροτών σωτηρίαν γεννήσασα, πύργος ισχύος πιστοίς μόνη γέγονας, Όθεν κράζομεν, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σταυρουμένου σου, η γή εσείσθη, νεκρωθέντος σου, τό φώς εκρύβη, καί οι νεκροί τών δεσμών απελύθησαν, η δέ πανάχραντος Μήτηρ σου Δέσποινα, δακρυρροούσα πικρώς απεφθέγγετο, Τέκνον φίλτατον, υμνώ σου τό μέγα έλεος, τού σώσαι γάρ βροτούς ταύτα πέπονθας.

 

Ωδή δ'  Ο Ειρμός

«Επαρθέντα σε ιδούσα η Έκκλησία, επί Σταυρού τόν ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

 

Ου κατέσεισε τόν πυργον τής σής καρδίας, παρανομούντων ένστασις, Μάρτυς αθλοφόρε, όθεν πυρακτούμενος, τώ ζήλω τής πίστεως, ώφθης τού πυρός δυνατώτερος.

 

Νυσταγμώ τής αθεϊας τούς κρατουμένους, επαγρυπνών Πανεύφημε, ταίς διδασκαλίαις τού Άγίου Πνεύματος, πρός γνώσιν εξήγειρας, τής αληθινής επιγνώσεως.

 

Ενεπλήσθης τών τού Πνεύματος χαρισμάτων, εκ θεολόγου στόματος, τού Έπιστηθίου, όθεν καί ανέβλυσας, τά θεία διδάγματα, πάσι τοίς Πιστοίς Πάτερ Όσιε.

Θεοτοκίον

Μετά τόκον ώς πρό τόκου διεφυλάχθης, Παρθενομήτορ άφθορος, τόν Δημιουργόν γάρ, πάντων απεκύησας, εκ σού τό ανθρώπινον, σώμα εκουσίως φορέσαντα.

 

Ωδή ε'  Ο Ειρμός

«Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε».

 

Ανήλθες αρετών, είς τό όρος Μακάριε, καί γνώσεως υπεισήλθες, τόν ακρότατον γνόφον, καί τώ Θεώ ωμίλησας.

 

Ρημάτων σου πλοκαίς, εκ βυθού αθεότητος, εζώγρησας Ιεράρχα, πλανωμένους ανθρώπους, καί χάριτι διέσωσας.

 

Τό μέγα τής Θεού, παρουσίας μυστήριον, κηρύττων Ιερομάρτυς, κατεσμίκρυνας ύψος, ειδώλων αθεώτατον.

Θεοτοκίον

Υπάρχων εν μορφή, τού Θεού ο υπέρθεος, εσκήνωσεν εν γαστρί σου, τήν μορφήν μου φορέσας, ο Κύριος Πανάμωμε.

 

Ωδή ς'  Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

 

Σταυρώσας, εγκρατεία τά μέλη Μακάριε, τούς εν ασκήσει αγώνας, τοίς αγώσιν έστεψας τών Μαρτύρων, ούς υπέστης, διανοίας Αντίπα στερρότητι.

 

Ίστασο, πρό βημάτων κηρύττων τήν σάρκωσιν, τού διά σέ κενωθέντος, καί Πιλάτου βήματι παραστάντος, Αθλοφόρε, καί Σταυρώ τόν εχθρόν θανατώσαντος.

 

Νέκρωσιν, τού Σταυρώ νεκρωθέντος θεσπέσιε, ποθών Αντίπα εισέδυς, τώ πεπυρωμένω βοϊ χαλκείω καί θυσία, νεκρωθείς τώ Κυρίω προσενήνεξαι.

Θεοτοκίον

Άγιος, ο σκηνώσας εν μήτρα σου Κύριος, ο εν Αγίοις Παρθένε, επαναπαυόμενος καί δοξάζων, τους εν πίστει, αληθεί τούτον Κόρη δοξάζοντας.

 

Κοντάκιον  Ήχος πλ. δ'

Τή υπερμάχω

Τόν ιεράρχην καί κλεινόν μεγαλομάρτυρα, τόν πολιούχον τής Περγάμου τόν πανάριστον, καί κοινού εχθρού αντίπαλον τόν Αντίπαν, κατά χρέος ευφημήσωμεν εν άσμασιν, ως τούς πάσχοντας Οδόντας θεραπεύοντα, πόθω κράζοντες, χαίροις, Πάτερ τρισόλβιε.

 

Τό Μαρτυρικόν τού Ήχου.

 

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΑ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Αντίπα, Επισκόπου Περγάμου.

Στίχοι

·          Ταύρω παλαίεις, καλλιμάρτυς, Αντίπα,

·          Ός σε φλογίζειν, ού κερατίζειν έχει.

·          Χάλκεον ενδεκάτη βληθείς φλέγη, Αντίπα, εις βούν.

 

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής οσίας Τρυφαίνης τής εν Κυζίκω.

Στίχοι

·          Χωρίζεται Τρύφαινα σαρκός πηλίνης,

·          Η πηλόν αυτής τάς τρυφάς ηγουμένη.

 

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Φαρμουθίου.

Στίχοι

·          Εξήλθε Φαρμούθιος εκ τών ενθάδε,

·          Φαρμουθί μηνί, δήλον ώς Απριλίω.

 

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

 

Ωδή ζ'  Ο Ειρμός

«Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι Παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον, Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε».

 

Νέους τρείς Παίδας, εξεικονίζων Μάρτυς ένδοξε, μέσον ως καμίνου έστης τού δολερώς, πυρωθέντος χαλκουργήματος, Ευλογημένος εί, ο Θεός μου, κραυγάζων καί Κύριος.

 

Τή θεία δρόσω, περικυκλούμενος πάντοθεν, όλως ουκ εφλέχθης μέσον ών τού πυρός, ουδέ δαίμοσιν επέθυσας, Ευλογημένος εί ο Θεός μου, κραυγάζων καί Κύριος.

 

Ισχύϊ θεία, τής ηλικίας τό ανίσχυρον, Πάτερ, ενισχύσας άκμων ώσπερ στερρός, πρός τό στάδιον εχώρησας, Ευλογημένος εί, ο Θεός μου, κραυγάζων καί Κύριος.

 

Πεποικιλμένος, Ιεραρχίας θεία χάριτι, αύθις πορφυρίδι αίματός σου Σοφέ, στολισάμενος ανέδραμες, πρός τά βασίλεια, περιφανώς τά άνω γηθόμενος.

Θεοτοκίον

Αιμάτων Κόρη, παρθενικών τών σών ενσεσάρκωται, Λόγος ο Πατρί συνάναρχος τήν ημών, συντριβήν επανορθούμενος, Ευλογημένη σύ, εν γυναιξί πανάμωμε Δέσποινα.

 

Ωδή η'  Ο Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας  ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

 

Νούν ουκ εν εσόπτροις καθοράς, ουκ εν αινίγμασι, καλών τό έσχατον, πρός δέ γε πρόσωπον πρόσωπον, παρελθόντων τών εμφάσεων, αναβοών χαρμονικώς, τώ σέ δοξάσαντι, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

 

Σέ τού αρχιποίμενος Χριστου, τό θείον πρόβατον, καλώς ποιμάναντα, αυτού τό ποίμνιον πάνσοφε, ως αμνόν οι ανομώτατοι, ολοκαυτούσι τώ πυρί, Αντίπα κράζοντα, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

 

Εν πέτρα τών θείων εντολών, τά τής καρδίας σου, ερείσας βήματα, δεινών κολάσεων πνεύματι, αικισμών τε επικλύσεσιν, ουκ εσαλεύθης, μελωδών Αντίπα πάνσοφε, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

 

Βεβαίως τής δόξης τού Χριστού, Μάρτυς τετύχηκας, Αντίπα πάνσοφε, διπλούν δέ στέφανον έλαβες, ώς ποιμήν παναληθέστατος, καί νικηφόρος αθλητής, οίς καί Κοσμούμενος ανακράζεις, Πάντα τά έργα ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Ως μήτηρ τού πάντων Ποιητού, ως θείον τέμενος, τού Παντοκράτορος, ώς γή ανήροτος άσταχυν, αγεώργητον βλαστήσασα, Παρθένε σώζε τούς πιστώς άεί κραυγάζοντας, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

 

Ωδή θ'  Ο Ειρμός

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ άλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε με γαλύνομεν».

 

Ιεραρχικώς Ιεράρχα, τόν ιερόν ανύσας δρόμον, τήν ιερωτάτην ζωήν σου, Ιερωτάτως σύ καθιέρωσας, τώ ποιητή καί πλάστη σου, Μάρτυς Αντίπα Ιερώτατε.

 

Ως τών αρετών ταίς ιδέαις, περικαλής γεγενημένος, δόξη μαρτυρίου Παμμάκαρ, καθωραϊσθης καί μεταβέβηκας, πρός τόν ωραίον Κύριον, θέσει θεούμενος θεόληπτε.

 

Σήμερον η Πέργαμος χαίρει, επί τή θεία πανηγύρει, τού Ιερωτάτου ποιμένος, καί συγκαλείται πόλεις τάς κύκλω αυτής, ή καί ημείς συγχαίροντες, τούτον εν ύμνοις καταστέψωμεν.

 

Η τών Ιερών σου Λειψάνων, ιερωτάτη Μάκαρ θήκη, μύρον ιαμάτων πηγάζει, δυσώδη πάθη αποδιώκουσα, καί τούς τήν σήν γεραίροντας, μνήμην σαφώς ευωδιάζουσα.

Θεοτοκίον

Φώς ημίν ανέτειλε Κόρη, εκ φωτοφόρου σου νηδύος, ο Δημιουργός τού ηλίου, καί τών αστέρων καί πάσης κτίσεως, όν εκτενώς ικέτευε, φωταγωγήσαι τούς υμνούντάς σε.

 

Τό Φωταγωγικόν, καί η λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.